معنای سیر و سلوک

انسان موجودی جاری در عالم خلقت ، ساخته دست قادری مطلق و رونده راهی پر مشقت می باشد .

خدای متعال هنگامی خلقت انسان غایتی برای او در نظر گرفت ، او که از عالم لا مکان می آمد رسیدن به همان عالم برایش مقدر شد ، اما اول که می آمد خام بود و دست خالی و قرار شد که هنگام بازگشت با دستانی پر از علم و معرفت و نور به آن عالم باز گردد تا آینه ای تمام نما و جلوه ای زیبا از خالق خود باشد .

خدای متعال انسان را آفرید تا مانند خود او شود ، یعنی با اسماء و صفات او پیوند بخورد که از آن تعبیر به لقاء الله می شود .

حرکت برای رسیدن به این مقصد مقدس آسان نیست لذا خداوند متعال  فرمود : 

 «یا أَیُّهَا اَلْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلى رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقِیهِ»_{﴿الانشقاق‏، 6﴾} ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت می‌روی و در نهایت  او را ملاقات خواهی کرد!

درست است که همه انسانها همانند رودهای سرازیر شده در نهایت امر به دریا می ریزند اما آنان که به خوبی این مسیر را طی کنند همانند رود های زلالی هستند که دریا به راحتی آنان را پذیرفته و با خود به وحدت می رساند اما آنان که این مسیر را به صورت ناصحیح طی کنند همانند رودهای گل آلودی خواهند بود که هنگام ورود ، دریا بر آنان خروشیده و در هم می کوبدشان تا پالایششوند و لیاقت دریا شدن را دریافت کنند .

برنامه ای که با آن می توان رودی زلال شد و باآرامش به دریای بی کران الهی ریخته و با او به وحدت رسید همان دستورات شریعت مقدس اسلام و آن اموری که موجب گل آلود شدن رود وجود ما می شود     اموری هستند که در دین الهی از آنها منع شده و در اصطلاح به آنها «گناه» گفته می شود و کسی که به صورت صحیح و کامل تمامی دستورات الهی را انجام داده و همه منهیات او را ترک کند در اصطلاح به او موحد گفته می شود ، و او انسانی خواهد بود که به مقام خلیفۀ اللهی یعنی جانشینی خدا در روی زمین دست می یابد .

برنامه ای که خدا برای موحّد و خداگونه شدن به ما داده است اگر به خوبی انجام بگیرد موجب پالایش وجود ما از هر ناپاکی و رسیدن به لقاء الله می شود .

آن تعالیم الهی در علم فقه و اخلاق و توحید که همگی برنامه های رسیدن به خدای متعال هستند بیان شده است ، لذا باید با التزام عملی به دستورات الهی همه امیال و خواسته های مضرّ را ویران و خراب کنیم و تمامی بار های اضافی دنیا را که مانع سیر ما در مسیر می شود را به کناری بیاندازیم تا نور خودا بر قلب ما تابیده و منور  به نور توحید شویم .

 خـراباتـی شـدن از خـود رهـایی است

خودی کفر است ور خود پارسایی است

نــشــانــی داده انـــدت از خــرابات

که الـتـوحـیـد و اسـقـاط الاضـافـات

_{(گلشن راز شیخ محمود شبستری –بخش 57)}

این است معنای سیر  و سلوک الی الله